Ὁ Κων/νος Πρίγγος γεννήθηκε στὴν Κων/πολη τὸ 1892. Ἐφοίτησε στὸ Ζωγράφειο Γυμνάσιο τῆς Κων/πολης μέχρι τὴν Δ΄ Γυμνασίου. Τὰ πρῶτα μουσικὰ γράμματα τὰ διδάχθηκε σὲ ἡλικία 10 ἐτῶν ἀπὸ τὸν Πρωτοψάλτη τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου Πέραν Εὐστράτιο Παπαδόπουλο, τὸν ἐπιλεγόμενο Καμπούρη. Καὶ ἰδίαν ἔκανε μαθήματα μὲ τὸν Μιχαὴλ Μουρκίδη, Πρωτοψάλτη τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγ. Τριάδος Πέραν, ἀμφότεροι μαθητὲς τοῦ Γεωργίου Ραιδεστηνοῦ. Τέλος ἐφοίτησε γιὰ τέσσερα ἔτη στὴν Πατριαρχικὴ Μουσικὴ Σχολὴ μὲ δάσκαλο τὸν Ἰάκωβο Ναυπλιώτη στὸν ὁποῖο καὶ τελειοποιήθηκε στὴν θεωρία καὶ ὀρθογραφία τῆς Βυζαντινῆς μουσικῆς.
Ἡ ψαλτική του σταδιοδρομία εἶναι πολυκύμαντος. Συγκεκριμένα ἔψαλλε στοὺς παρακάτω ναούς:
Ἀπὸ τὸ 1908-1909, Β΄ Ψάλτης Ἱ. Ναοῦ Ἁγ. Ἀποστόλων Φερίκιοϊ.
Ἀπὸ τὸ 1909-1911, Α΄ Δομέστικος Ἱ. Ναοῦ Ἁγ. Τριάδος Πέραν.
Ἀπὸ τὸ 1911-1913, Β΄ Δομέστικος Πανσέπτου Πατριαρχικοῦ Ναοῦ.
Τὴν ἐποχὴν ἐκείνην Πρωτοψάλτης ἦτο ὁ Ἰάκωβος Ναυπλιώτης, Λαμπαδάριος ὁ Κωνσταντῖνος Κλάββας καὶ Α΄ Δομέστικος ὁ Δημήτριος Φωκαεύς.
Ἀπὸ τὸ 1913-1915, Α΄ Ψάλτης Ἱ. Ναοῦ Ἁγ. Δημητρίου Ταταούλων.
Ἀπὸ τὸ 1915-1916, Β΄ Ψάλτης Ἱ. Ναοῦ Ἁγ. Τριάδος Πέραν.
Ἀπὸ τὸ 1916-1925, Α΄ Ψάλτης τοῦ ἰδίου Ναοῦ.
Ὁπότε καὶ ἐγκαταλείπει τὴν Κωνσταντινούπολη καὶ ἔρχεται στὴν Ἑλλάδα ὅπου:
Ἀπὸ τὸ 1925-1926, Α΄ Ψάλτης Πανελληνίου Ἱδρύματος Τήνου.
Ἀπὸ τὸ 1926-1929, Α΄ Ψάλτης Ἱ. Ναοῦ Ἁγ. Παύλου Καβάλας.
Ἀπὸ τὸ 1929-1930, Α΄ Ψάλτης Ἱ. Ναοῦ Παναγίας Ἀχειροποιήτου Θεσσαλονίκης.
Ὁπότε καὶ ἐπανέρχεται στὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπου:
Ἀπὸ τὸ 1933-1936, Α΄ Ψάλτης Ἱ. Ναοῦ Ἁγ. Τριάδος Πέραν.
Ἀπὸ τὸ 1936-1937, Α΄ Ψάλτης Ἱ. Ναοῦ Ἁγ. Ἰωάννου Χίων Γαλατᾶ.
Ἀπὸ τὸ 1937-1938, Α΄ Ψάλτης Ἱ. Ναοῦ Ἁγ. Δημητρίου Ταταούλων.

Τὸ 1938 μὲ τὸν ξαφνικὸ θάνατο τοῦ Εὐσταθίου Βιγγοπούλου Ἄρχοντα Λαμπαδαρίου τῆς Μ.Χ.Ε. καὶ μὲ τὴν μεσιτεία τοῦ Ἰακώβου Ναυπλιώτου καλεῖται ἔξωθεν γιὰ τὰ χρέη τοῦ Λαμπαδαρίου ὡς ὁ μόνος κατάλληλος.
Ὡς Ἄρχων Λαμπαδάριος ἔψαλλε μέχρι τὸν Μάρτιο τοῦ 1939 ὁπότε ὁ Ἰάκωβος Ναυπλιώτης πῆρε ἑξάμηνη ἀναρρωτικὴ ἄδεια μὲ τὴν λήξη τῆς ὁποίας ὑπέβαλε τὴν παραίτησή του. Τὸ διάστημα αὐτὸ ὁ Κων/νος Πρίγγος ἐχρημάτισε Τοποτηρητὴς τῆς Πρωτοψαλτείας καὶ στὶς 24 Σεπτεμβρίου τοῦ 1939 σὲ ἡλικία 47 ἐτῶν προήχθη σὲ Ἄρχοντα Πρωτοψάλτη τῆς Μ.Χ.Ε., μὲ Λαμπαδάριο τὸν ἐπίσης ἔξωθεν κληθέντα Θρασύβουλο Στανίτσα.
Ὁ Κων/νος Πρίγγος ὑπῆρξε λαμπρὸς ἐκτελεστὴς καὶ ἄξιος συνεχιστὴς τοῦ προκατόχου του Ἰακώβου Ναυπλιώτη. Ἀκραιφνὴς τηρητὴς τὴς Πατριαρχικῆς παραδόσεως ὑπῆρξε μία μουσικὴ ἰδιοφυΐα.
Ἰδιαίτερα ὑψίφωνος, μὲ νόθες ἐπάνω φωνὲς ποὺ τὸν ἀνέβαζαν ἀκόμη ὑψηλότερα καὶ τὸν καθιστοῦσαν φόβητρο γιὰ τοὺς ἀπέναντί του ψάλλοντας. Πληροφορίες ἀναφέρουν ὅτι εἶχε διδαχθεῖ τὴν τέχνη τῆς φωνητικῆς καὶ ὀρθοφωνίας ἀπὸ μία Ἰταλίδα καθηγήτρια μουσικῆς.
Ἐγνώριζε ἐπίσης ἄριστα τὴν λεγομένη ἐξωτερικὴ μουσική. Πληροφορίες ἐπίσης ἀναφέρουν πὼς εἶχε σπουδάσει στὸ Τουρκικὸ Ὠδεῖο χωρὶς νὰ πάρει δίπλωμα γι' αὐτὸ καὶ γνώριζε ἄριστα τὴν Τουρκικὴ ρυθμική. Οἱ πληροφορίες περὶ τῆς μὴ ἀπόκτησης διπλώματος ἐλέγχονται, ἀφοῦ χωρὶς αὐτὸ δὲ θὰ μποροῦσε νὰ διδάξει στὴν Ἱερὰ Θεολογικὴ Σχολὴ τῆς Χάλκης ὅπως ἔγινε ἐπὶ δεκαετίαν.
Ὁ Κων/νος Πρίγγος ἤξερε καὶ ἄριστα τὴν τέχνη τοῦ ψάλλειν. Πότε δηλαδὴ πρέπει ὁ ψάλτης νὰ εἶναι ἡγεμονικός, πότε μυστικοπαθής, πότε γλυκὺς κ.λπ. Εἶναι ὁ μόνος ποὺ ἔχει δώσει τέλεια τὸν ὁρισμό τοῦ Πατριαρχικοῦ ὕφους. Ἔγραψε (μελοποίησε) πολλὰ ἔργα τὰ ὁποῖα φανερώνουν τὴν βαθιὰ γνώση καὶ τῆς Βυζαντινῆς καὶ τῆς ἐξωτερικῆς μουσικῆς χωρὶς ἡ μία μουσικὴ νὰ ἀλλοιώνει τὴν ἄλλη, ὡς ἐκ τούτου τὰ ἔργα του (κυρίως Λειτουργικά) χαρακτηρίζονται ἀπὸ τὴν μοναδικότητα τῆς σύλληψης καὶ τῆς ἰδιοφυΐας.
Πολλὲς φορὲς ἐπίσης ἐκαλεῖτο νὰ ψάλλει μέλη (Ἀκολουθίες Χαιρετισμῶν, τροπάριο Κασσιανῆς) καὶ ἔξω τοῦ Πατριαρχικοῦ Ναοῦ μετὰ τὸ πέρας τῆς ἐκεῖ ἀκολουθίας. Ἀπὸ δὲ τὸ ἔτος 1948 μέχρι τῆς φυγῆς του ἀπὸ τὴν Πόλη, διηύθυνε καὶ ἐδίδαξε μὲ πολλὴ τέχνη καὶ μαεστρία τὸν νεοϊδρυθέντα Σύνδεσμο Μουσικοφίλων Κων/πόλεως μὲ τὸν ὁποῖο ἔδωσε μὲ ἰδιαίτερη ἐπιτυχία πολλὲς ἐμφανίσεις.
Ἡ μουσική του γραφὴ εἶναι ἁπλῆ. Πίστευε –καὶ τὸ τηροῦσε- ὅτι ἡ ἁπλῆ γραφὴ εἶναι καὶ ἡ πιὸ δύσκολη γιὰ τὸν γράφοντα ἀλλὰ πιὸ εὔκολη γιὰ τὸν ψάλλοντα, ἀφοῦ δίνεται στὸν τελευταῖο εὐχέρεια τῆς ἐπίδειξης τῆς ψαλτικῆς του τέχνης σύμφωνα μὲ τὸ φωνητικό του τάλαντο καὶ τὴν γνώση καὶ ἐμπειρεία αὐτῆς (τῆς ψαλτικῆς). Αὐτὴ ἡ ἁπλότητα τῆς γραφῆς καὶ τὸ ἄφθαστο μεγαλεῖο τοῦ Πατριαρχικοῦ ὕφους διακρίνουν τὸ ἔργο του ὑπὸ τὸν γενικὸ τίτλο «Πατριαρχικὴ Φόρμιγξ» ἤτοι Μεγ. Ἑβδομάς, Δοξαστάριον καὶ Ἀναστασιματάριον μέχρι τοῦ δ΄ ἤχου. Ἐκεῖ ὁ ἴδιος στὸν πρόλογό του μᾶς λέει ὅτι «μᾶς παραδίδει διὰ γραφῆς ὅτι διὰ ζώσης παρέλαβε ἀπὸ τὸν διδάσκαλόν του Ἰάκωβον Ναυπλιώτην». Εὐτύχησε δὲ νὰ δεῖ κάποια ἐκ τῶν ἔργων του νὰ ἐκδίδονται ἐνῷ ἦταν στὴν ζωή.
Μετὰ τὸν θάνατό του τὰ ἔργα του ἐπανεκδόθηκαν συμπληρωμένα καὶ ἀπὸ ἄλλα μαθήματα, ἐκδόσεις ποὺ λόγῳ τῆς ποικίλης ἀνεπάρκειάς των, δὲν τιμοῦν καὶ δὲν ἀναδεικνύουν τὸ ἄφθαστο μεγαλεῖο τοῦ Κων/νου Πρίγγου.
Τὸ 1962 ὁ Σύνδεσμος Μουσικοφίλων Κων/πόλεως ὑπὸ τὴν διεύθυνση τοῦ τότε Ἄρχοντα Πρωτοψάλτη τῆς Μ.Χ.Ε. Θρασυβούλου Στανίτσα ἐτέλεσε πρὸς τιμὴν του Ἰωβηλαῖο στὴν Κων/πολη. Ἦταν ἡ πρώτη φορὰ ποὺ ἔλαβε χώρα μιὰ τέτοια πρωτοβουλία ἐνόσῳ ὁ καλλιτέχνης ἦταν ἐν ζωῇ, κάτι ποὺ τονίσθηκε ἀπὸ τὸν διάδοχό του καὶ στὴν ὁποία ἀναγνώσθηκε ψήφισμα πρὸς τιμήν του ποὺ τὸ παρέδωσε ὁ τότε γεν. γραμματέας τοῦ Συνδέσμου Νικ. Ἰωσηφίδης –νῦν πρωτοπρεσβύτερος-ἀργότερα στὸ κρεββάτι τοῦ πόνου στὸν Εὐαγγελισμό.
Νωρίτερα – τὸ 1959 – ὁ Πρίγγος ἄφησε τὸ ἀναλόγιο λόγῳ τῆς ἀσθενείας του –ὑπέφερε ἀπὸ τετραπληγία- καὶ ἡ παραίτησή του ἐδόθη τὸ 1960, ὅταν πλέον κατέστη σαφὲς ὅτι ἡ πορεία τῆς ὑγείας του ἦταν μὴ ἀναστρέψιμη. Τὸ 1959 ἐπίσης ἐγκατέλειψε τὴν Κων/πολη καὶ ἦρθε χάριν θεραπείας στὸ θεραπευτήριο «Εὐγγελισμός» στὴν Ἀθήνα στὸ ὁποῖο πλῆθος μαθητῶν καὶ θαυμαστῶν του τὸν ἐπισκέπτονταν τακτικὰ γιὰ νὰ τοῦ ἐκφράζουν τιμή, συμπάθεια καὶ εὐχὲς γιὰ ἀποκατάσταση τῆς ὑγείας του.
Ὁ Κων/νος Πρίγγος μετὰ ἀπὸ τρία χρόνια κλινήρους παραμονῆς στὸν «Εὐαγγελισμὸ» κατέληξε τελικὰ στὶς 14 Μαρτίου τοῦ 1964 σὲ ἡλικία 72 ἐτῶν. Τὴν νεκρώσιμο Ἀκολουθία του, ἡ ὁποία ἐψάλη μεγαλοπρεπῶς στὸν Μητροπολιτικὸ Ναὸ τῶν Ἀθηνῶν, ἐπιμελήθηκε ὁ Σύλλογος φίλων Βυζαντινῆς Μουσικῆς καὶ ἡ ταφή του ἔγινε στὸ Γ΄ Νεκροταφεῖο Ἀθηνῶν.
Ἀργότερα, μὲ πρωτοβουλία τοῦ Ἄρχοντος Μουσικοδιδασκάλου Γεωργίου Τσατσαρώνη –ἐπίσης μακαριστοῦ- συγκεντρώθηκε σεβαστὸ ποσὸ τὸ ὁποῖο διατέθηκε γιὰ ἀνέγερση μνημείου στὸ νεκροταφεῖο Νέας Σμύρνης εἰς μνήμην τῶν ἀπὸ Ἁλώσεως ἕως τῆς σήμερον θανόντων ἱεροψαλτῶν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου.
Ἐκεῖ τὸ 1972 ἔγινε καὶ ἡ ἀνακομιδὴ καὶ τοποθέτηση τῶν λειψάνων τοῦ Κων/νου Πρίγγου προεξάρχοντος τοῦ τότε Σεβ. Μητροπολίτου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου Βελγίου κ. Αἰμιλιανοῦ Ζαχαροπούλου, (νῦν Μητροπολίτου Κώου) ὁ ὁποῖος καὶ ἐκφώνησε τὸν ἁρμόζοντα στὴν περίσταση λόγο.

Ἠχογραφήσεις