|
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ (ΜΟΥΤΑΟΓΛΟΥ) |
|
|
|
Πρωτοψάλτης
(1895-1981)
|
|
Ὁ Ἀλέξανδρος Κωνσταντίνου γνωστὸς ὡς Ἀλέξανδρος Μουτάογλου γεννήθηκε στὴν Κων/λη τὸ 1895 καὶ ἀπὸ πολὺ μικρὸς διετέλεσε κανονάρχης κοντὰ στὸν Πρωτοψάλτη τῆς «Παναγίας» Σούδας στὸ Ἐγρὴ-Καπού, Ἀριστείδη Καρατζάκη καὶ στὴ συνέχεια δομέστικος στὸν Πρωτοψάλτη Θεόδ. Ἀκουμούσογλου (Ἅγιο Γεώργιο Ποτηρᾶ) καὶ στὸν Πρωτοψάλτη Γεώργιο Βλαχόπουλο στὸν ἴδιο Ναό.
Μετὰ τὴν ἀποφοίτησή του ἀπὸ τὴν Ἐκκλησιαστικὴ Μουσικὴ Σχολὴ τῆς Πόλης, ἀνέλαβε Λαμπαδάριος στὴν Κοίμηση Θεοτόκου Σούδας καὶ στὴ συνέχεια Πρωτοψάτλης στὸν Ἱ. Ναὸ Ἁγ. Δημητρίου Ξυλόπορτας ἐνῶ χρημάτισε καὶ βοηθὸς τοῦ περίφημου Πρωτοψάλτη Τριαντ. Γεωργιάδη.
Τέλος ἔψαλε ὡς Πρωτοψάλτης στὸν Ἱ. Ναὸ Ἁγ. Κων/νου καὶ Ἑλένης Ὑψωμαθείων μέχρι τὸ 1924 ὁπότε ἦλθε στὴν Ἑλλάδα ὡς ἀνταλλάξιμος ὅπου καὶ ἔψαλε ὡς Πρωτοψάλτης στὸν Ἱ. Ναὸ Μεταμορφώσεως Λεωφ. Συγγροῦ, στὸν Ἱ. Ναὸ τῶν Ἁγίων Πάντων Χαροκόπου Καλλιθέας, ἔπειτα στὸν Ἱ. Ναὸ Ἁγ. Τριάδος Ἀγρινίου, στὸν Ἱ. Ναὸ Κοιμήσεως Θεοτόκου στὸ Κορωπί, στὸν Ἱ. Ναὸ Ἁγ. Ἰωάννη ὁδοῦ Βουλιαγμένης καὶ τέλος στὸν Ἱ. Ναὸ Ἁγ. Φωτεινῆς Ν. Σμύρνης ἀπὸ τὸ 1945 μέχρι τὸ 1958 ὁπότε ἀπεχώρησε ἀπὸ τὸν Ἱ. ἀναλόγιο συνταξιοδοτηθείς.
|
Ὁ Ἀλέξ. Κωνσταντίνου ἦταν καλλίφωνος μὲ βαρὺ καὶ σοβαρὸ βυζαντινὸ ὕφος, ὑπῆρξε βαθὺς γνώστης τῆς ψαλτικῆς τέχνης καὶ ἄριστος ἑρμηνευτὴς τῶν βυζαντινῶν μαθημάτων. Τὸ ὅλο ἐκφραστικὸ καὶ ψαλτικό του ὕφος δείχνει σαφῆ ἐηρεασμὸ ἀπὸ τὸν Ἄρχοντα Πρωτοψάλτη τῆς Μ.Χ.Ε. Ἰάκωβο Ναυπλιώτη καὶ δεδομένου ὅτι πουθενὰ δὲν ἀναφέρεται ὡς μαθητής του, πρέπει νὰ συμπεράνουμε ὅτι ὑπῆρξε ὠτακουστὴς του. Πρᾶος, εὐγενὴς καὶ ταπεινός, ἔχαιρε τῆς ἐκτίμησης καὶ τῆς ἀγάπης ὅλων τῶν συναδέλφων του ποὺ τὸν γνώριζαν. Συνεδέθη μὲ ἀδελφικὴ φιλία μὲ τὸν παλαίμαχο Πρωτοψάλτη Πάτροκλο Πανανίδη. Ὁ Ἀλέξ. Μουτάογλου πέθανε στὶς 4 Φεβρουαρίου 1981.
Ἠχογραφήσεις
 Ἀγνώστου προελεύσεως: «Μεγάλυνον ψυχή μου... Νεηγενές...» (σύντομος ἦχος α΄)
Ἀγνώστου προελεύσεως: «Εἰς τὸ μνῆμα...» (ἦχος γ΄)
Ἀγνώστου προελεύσεως: «Ἐπὶ τὸν ποταμόν...» Πολυέλεος Χουρμουζίου Χαρτοφύλακος (στίχοι - ἦχος γ΄)
— «Κύριε, πρὸ τὸ μυστήριον...» ἀπόστιχο Μεγ. Τρίτης (ἦχος πλ. α΄)
— «Τῷ τὴν ἄβατον...» (ἀργὸς - ἦχος πλ. β΄).
|
